 Als het er na afloop van Parijs-Dakar 2004 om zou gaan om anekdotes te vertellen, dan hebben Johan te Dam en Chris Walraven voldoende stof. Natuurlijk over het onfortuinlijke ongeluk en de terugkeer naar Atar. Maar wat er daarna gebeurde
Gezamenlijk met Herman en Hennie en de equipe Leyds/Vaanholt werd in Atar een strijdplan opgezet over hoe daar weg te komen. Al snel werd duidelijk dat Herman/Hennie naar Bobo Dioulasso (rustdag) zouden gaan. De Pajero werd achter de servicetruck van Leyds/Vaanholt van Atar naar Nouakchott aan de kust gesleept. Tevens etappeplaats aan het eind van de 16de etappe, dus dan zou de hele ploeg weer verenigd zijn.
Maar ook werd in overleg met Herman besloten dat het zonde van het geld zou zijn dat Chris en Johan al eerder naar huis zouden vertrekken. Immers, de tickets vanuit Dakar naar huis maken onderdeel uit van het deelnamepakket. Toch moesten beiden naar Dakar gaan om er een vlucht naar Bobo Dioulasso te nemen en daar de deelnemers aan de sponsorreis opvangen. Dat echter bracht nogal wat obstakels mee!
In gezelschap van Herman Vaanholt reizen de mannen af. Met de meest onvoorstelbaar krakkemikkige taxi's gaan ze richting grens. Natúúrlijk is de Mauretaanse grens gesloten, maar kan, natúúrlijk, 'opengekocht' worden. Ze moeten in een authentieke Afrikaanse prauw een rivier ('er zitten krokodillen zeggen de inheemsen') in het donker oversteken. Wie verbaast het nog dat het aan de Senegalese kant hetzelfde liedje is; alles kun je kopen, ook doorgang van de grens... "Corruptie? Wat denk je!", aldus Chris. Toch komen de drie heelhuids aan op het vliegveld in Dakar; een opmerkelijke tocht van 600 kilometer die nog stof voor jaren oplevert.
(Foto dakarsport.com)
|
|
|
|