Donderdag 9 januari (deel 1)
Vandaag de dag van het groot onderhoud aan de Unimog en een beetje bijslapen. De nacht doorbrengen in het bivak zonder de rijders is wel erg vreemd. Geen brullende motoren en gierende aggregaten. Wat een rust. Wij hadden afgesproken om vanavond een paar flesjes bier te drinken maar om 23.00 uur lagen wij al in onze tentjes. Hoezo een aparte ervaring ?
Via via vernamen wij dat onze rijders binnen waren gekomen. Henk Vercoelen zoals we eigenlijk van hem gewend zijn, weinig woorden maar veel daden. Het lijkt Feijenoord wel.
Onze beide Hermannen waren om 21.57 binnen. Hoe zij er aan toe waren kunnen wij hiervandaan nog niet zeggen maar dat horen wij hopelijk vanavond wel weer, als zij aankomen na het tweede gedeelte van deze lange marathon etappe. Er is wel wat gebeurt maar u bent daar in Nederland eerder van op de hoogte als wij in dit afgelegen bivak. Tot overmaat van ramp gaat onze satelliet telefoon wel erg snel leeg en reserve batterijen zijn moeilijk te verkrijgen. Maar wij doen osn best om u op de hoogte te houden van ons reilen en zeilen.
Het is nu 14.00 uur en tijd voor de siesta. Hilbtand ligt op de strecher te zoonebaden, Dik zit met een glaasje cola !!! in zijn hand op het bankje in het zonnetje. Wij hebben een nieuw vakantieland ontdekt. U moet volgend jaar allemaal boeken voor een reis naar Libie, zoiets heeft u nog nooit mee gemaakt. Hilbrand heeft een fijn luchtbed meegenomen dat hij graag met mij wil delen. Alleen jammer dat het langzaam leegloopt. De eerste motor komt op dit moment net binnen het is 14.25 uur. De eerste auto’s komen dus om 16,25 uur binnen zodat onze Hermannen wel weer in het donker moeten finishen. De Dakar rally is nu echt in volle hevigheid van start gegaan en de komende dagen staat de rijders maar ook de volgers nog veel te wachten. Maar hier hebben we zelf voor gekozen en dit hebben we ons zelf aangedaan. Toch moet u niet denken dat het allemaal zo dramatisch is het is op dit moment goed vol te houden. Met het materiaal en de mensen goed omspringen dan redden we het wel. Natuurlijk kijken we niet te ver vooruit en leven van dag naar dag maar wanneer de rustdag is dat weten we wel. De ontwenningsverschijnselen bij Dik worden zichtbaar hij blikt wat onrustig rond en is zelfs van plan Libische sigaretten te gaan roken. Wij zijn in afwachting van onze rijders. Ik stuur dit berichtje vast even door en misschien kan ik aanvullend nog een stukte schrijven als onze rijders binnen zijn.
U hoort nog van ons.
|